1) zdolność wzajemnego współdziałania,
2) współdziałanie,
3) dziedzina badań.

W każdym z tych znaczeń dotyczy przede wszystkim systemów komputerowych i ich jednostek funkcjonalnych, ale może się również odnosić do innych systemów i sieci, np. telekomunikacyjnych, gospodarczych i wojskowych.

Według dyrektywy INSPIRE (patrz: INSPIRE) oraz ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej jest to możliwość łączenia zbiorów danych przestrzennych oraz interakcji usług danych przestrzennych bez powtarzalnej interwencji manualnej, w taki sposób, aby wynik był spójny, a wartość dodana zbiorów i usług danych przestrzennych została zwiększona.

Według Europejskich Ram Interoperacyjności (patrz: Europejskie Ramy Interoperacyjności ), w kontekście świadczenia usług użyteczności publicznej interoperacyjność oznacza możliwość współdziałania różnych odrębnych organizacji na rzecz osiągnięcia uzgodnionych i korzystnych dla wszystkich stron celów za pomocą dzielenia się informacjami i wiedzą pomiędzy tymi organizacjami przy użyciu odpowiednich technologii wymiany danych. Interoperacyjność jest zatem wielostronna i stanowi wspólną wartość.

Wyróżnia się trzy rodzaje interoperacyjności.

Interoperacyjność techniczna obejmuje aspekt systemowy (urządzenia, protokoły transmisji, systemy operacyjne) oraz aspekt syntaktyczny (języki, formaty). Podstawowe znaczenie ma koncepcja SOA (Service Oriented Architecture), a zwłaszcza technologia Web Services.

Interoperacyjność semantyczna dotyczy właściwego, jednoznacznego rozumienia wymienianej i upowszechnianej informacji przez wszystkich jej użytkowników.

Interoperacyjność organizacyjna uwarunkowana przepisami prawnymi, strukturami i procedurami organizacyjnymi, czynnikami ekonomicznymi i kadrowymi.

JG