top of page
1. Według norm grupy ISO 19100 – zbiór topologicznych elementów prostych (patrz: topologiczny element prosty) o wymiarowości wyższej niż rozpatrywany obiekt topologiczny (patrz: obiekt topologiczny) i powiązanych z tym obiektem tak, że obiekt ten należy do ich brzegów topologicznych (patrz: brzeg topologiczny) (granic (patrz: granica)).
Na przykład, jeżeli węzeł (patrz: węzeł) należy do brzegu krawędzi (patrz: krawędź), to krawędź ta należy do kobrzegu tego węzła.
Parametry dotyczące orientacji w ramach tej zależności powinny być zgodnie powiązane z obydwoma topologicznymi obiektami. W takim przypadku, jeżeli węzeł jest węzłem końcowym (patrz: węzeł końcowy) krawędzi (zdefiniowanym jako węzeł końcowy krawędzi skierowanej (patrz: krawędź skierowana)), to dodatnia orientacja tego węzła (zdefiniowana jako skierowany węzeł z orientacją dodatnią) powinna mieć tą krawędź jako składnik swojego kobrzegu.
2. Termin ten w takim znaczeniu jest także stosowany w specyfikacjach OGC i tam jest traktowany jako odwrotność brzegu (inverse of topological boundary)
Synonim: kogranica topologiczna - topological coboundary
bottom of page